بارسلونا به سنت چند سال اخیر، باز هم یک پنجره‌ی نقل و انتقالاتی عجیب و ناامیدکننده را پشت سر می‌گذارد. از وعده‌های بی‌اساس لاپورتا تا انفعال شوکه‌کننده‌ی دکو، مدیر ورزشی تیم، می‌توان پیش‌بینی کرد که باز هم بارسلونا تیمی را روانه‌ی مسابقات این فصل می‌کند که در بسیار از پست‌ها دچار ضعف است. در این مقاله، با موشکافی وضعیت نقل و انتقالاتی بارسلونا در پنجره‌ی تابستانی، این موضوع را بررسی می‌کنیم که چرا هواداران و مطبوعات از عملکرد مدیریت ورزشی تیم کاتالان راضی نیستند.
از تابستان سال ۲۰۱۷ و خروج ناگهانی نیمار جونیور از بارسلونا، پست وینگر چپ در این تیم فراز و نشیب‌های فراوانی را تجربه کرده است. بارسلونا که در طول ۳۰ سال اخیر وینگرهای چپ کلاس جهانی را در ترکیب خود دیده، هنوز هم نتوانسته با بحران خروج نیمار به درستی کنار بیاید. هفت سال گذشته و میلیون‌ها یورو پول خرج امضای قرارداد با بازیکنانی نظیر عثمان دمبله، کوتینیو، گریزمان و فران تورس شده، اما عملکرد هیچ یک از این بازیکنان حتی به گرد پای برزیلی خوش‌تکنیک اما پرحاشیه نرسیده است. در طی فصل ۲۴-۲۰۲۳، اخبار ضد و نقیض و مختلفی در مورد احتمال پیوستن نیکو ویلیامز، وینگر چپ خوش‌آتیه‌ی اتلتیک بیلبائو به بارسلونا منتشر شد. در صورت عدم تمدید قرارداد، او می‌توانست به صورت رایگان در این تابستان به بارسلونا یا هر تیم دیگری بپیوندد، اما ترجیح داد با نبستن چشمانش به روی زحماتی که بیلبائو برای رساندن او به موقعیت فعلی‌اش کشیده، قرارداد خود را تمدید کند تا حتی در صورت جدایی، مبلغ خوبی به باشگاه باسکی برسد.
فصل گذشته سکوی پرتاب خوبی برای نیکو ویلیامز بود و از همان اواخر فصل قبل، زمزمه‌های موافقت ژاوی، سرمربی وقت بارسلونا، با جذب این وینگر در مطبوعات اسپانیایی منتشر شد. اوضاع برای ژاوی خوب پیش نرفت و هانسی فلیک این فصل سکان‌دار هدایت بارسلونا شده، اما عملکرد خیره‌کننده‌ی نیکو ویلیامز در یورو ۲۰۲۴، بیش از همه خوان لاپورتا را جادو کرد. حالا علی‌رغم جدایی ژاوی، ماه‌ها است که نیکو در رادار بارسلونا است و خوان لاپورتا به شکل تلویحی علاقه‌ی خود را به جذب او اعلام کرده، اما تعلل این بازیکن در اعلام تصمیمش مبتنی بر ماندن یا ترک بیلبائو، بارسایی‌ها را به فکر فرو برده است.
نکته‌ی عجیب اما این است که اگرچه خرید یک وینگر چپ تخصصی می‌تواند یکی از مشکلات عدیده‌ی بارسلونا در سال‌های اخیر را تا حد خوبی رفع کند، ولی آیا این تمام چیزی است که بارسلونا برای جنگیدن در رقابت‌های مختلف کم دارد؟ احتمالا پاسخ این سوال از دید مدیران بارسلونا «بله» است؛ چرا که آن‌ها در طی این مدت که روی جذب نیکو ویلیامز متمرکز بوده‌اند، تقریبا تمامی پروسه‌های نقل و انتقالاتی دیگر را به حالت تعلیق درآورده‌اند. دیگر نه خبری از تلاش برای جذب یک هافبک دفاعی تخصصی برای جانشینی سرخیو بوسکتس افسانه‌ای است و نه برنامه واضحی برای پست دفاع راست دیده می‌شود، پستی که به خودی خود با توجه به بازگشت ژائو کانسلو به تمرینات منچستر سیتی، عدم تمدید قرارداد سرخی روبرتو پس از سال‌ها و بی‌انگیزگی ژولز کونده برای پذیرفتن آن نقش، وضعیت بلاتکلیفی دارد.
تصور ابتدایی بر این بود که لاپورتا و دکو پس از معطوف کردن تمام توجه خود به نیکو، خیلی زود خواهند توانست او را برای آمدن به بارسلونا قانع کنند و پس از بستن آن قرارداد، کار روی بقیه پرونده‌ها را شروع کنند، اما در عمل، نه نیکو هنوز پاسخ خود را اعلام کرده و نه کاری روی بقیه پست‌ها انجام شده است. در واقع، بارسلونا تنها تیم لالیگایی است که هنوز هیچ خریدی را انجام نداده است و حتی خبری از تمدید مجدد قرارداد قرضی ژائو کانسلو و ژائو فلیکس هم نبوده. به بیان دیگر، بارسلونا نه تنها به ترکیبی کامل‌تر و بهتر نسبت به فصل پیش دست پیدا نکرده، که حتی به شکل قابل‌توجهی ضعیف‌تر هم شده است.
نکته‌ی عجیب دیگر، وسواس خاص لاپورتا و دکو برای بازگرداندن دنی اولمو به کاتالونیا است. او که محصول آکادمی لاماسیا به شمار می‌رود، در یورو عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و بهترین گلزن تیم قهرمان بود، اما پست تخصصی او، هافبک هجومی یا همان پست ۱۰ است و اگرچه چنین بازیکنی با ترکیب ۱-۳-۲-۴ مورد علاقه‌ی هانسی فلیک جور در می‌آید، اما همین حالا هم بارسلونا دارای چندین بازیکن در آن پست است. مبلغ قابل توجهی که لایپزیش از بارسلونا برای تسهیل این انتقال طلب کرده – چیزی در حدود ۶۰ میلیون یورو – و علاقه‌ی واضح آبی و اناری‌ها برای جذب این بازیکن، طرفداران را به این فکر فرو برده که آیا بهتر نیست این مبلغ صرف تقویت پست‌هایی شود که سال‌ها است در بارسلونا مشکل‌ساز بوده‌اند؟ شاید ۶۰ میلیون یورو مبلغ قابل‌توجهی برای پست وینگر چپ نباشد، اما آیا نمی‌توان با این مبلغ یک هافبک دفاعی خوب جذب کرد یا یک بار برای همیشه با خرید یک دفاع راست کلاس جهانی مثل فریمپونگ، وضعیت خط دفاعی بارسا را به ثبات رساند؟
از سوی دیگر، بارسلونا به عنوان تیمی که با مشکلات متعددی درباره‌ی بحث فرپلی مالی دست و پنجه نرم می‌کند، هنوز نتوانسته بازیکنان پردرآمدی را که نقش چندانی در دینامیک کلی تیم اول ندارند، از تیم خارج کند. شاید سرآمدترین بازیکن این گروه، کلمنت لنگله‌ی فرانسوی باشد که یک فصل معمولی را در استون ویلا گذراند و نسبت به انتقال به لیگ عربستان هم بی‌میل است. لنلگه تنها شاهکار بارتومئو در بستن قراردادهای عجیب نیست و خود فرنکی دی‌یونگ نیز مجددا یکی از پرونده‌های باز بارسلونا است و شاید لاپورتا و دکو دل به فروش او یا رونالد آرائوخو بسته‌اند. آنسو فاتی هم باز با بحران مصدومیت مواجه شده و بعید است تیمی برای خرید او دست به جیب ببرد. تا وقتی هم که صورت حساب مالی باشگاه سر و سامان پیدا نکند، احتمالا این تابستان عذاب‌آور به همین شکل برای بارسلونا ادامه خواهد یافت.
این سردرگمی باعث شده تا هانسی فلیک، مربی آلمانی بارسلونا رو به استفاده‌ی بیشتر از جوانان لاماسیا آورده و به نوعی از مدیریت ورزشی بارسلونا قطع امید کند. قمار، توفیق اجباری یا اعتقاد صادقانه به جوانان، هر چه که اسم‌اش را بگذاریم، باز هم این اعتماد به لاماسیا جواب داده و اتمسفر کلی اردوی بارسلونا در تور آمریکا خوب و مثبت است. پیروزی در ضربات پنالتی مقابل منچستر سیتی و چهارمین پیروزی پیاپی در الکلاسیکوهای آمریکا نشان می‌دهند که شاید واقعا راه‌حل را باید در لاماسیا پیدا کرد. با این حال، در حال حاضر هم بارسلونا تکیه‌ی زیادی به جوانان کرده و شاید بهتر باشد در برخی پست‌ها که هنوز آکادمی نتوانسته تیم اصلی را آن‌طور که باید و شاید تغذیه کند، رو به جذب بازیکنان باتجربه‌تر برای رفع نیازهای تیم در دیدارهای بزرگ بیاورد. جوانان لاماسیا باز هم توانسته‌اند در مقابل مسیر انگشت انتقاد به سمت مدیران بارسلونا بایستند، اما وضعیت مسابقات رسمی با شروع فصل متفاوت خواهد بود و انتظارات از بارسلونا مثل همیشه سر به فلک خواهد کشید.
چیزی تا آغاز لالیگا و چند روز بعد از آن، اتمام پنجره‌ی نقل و انتقالاتی تابستان باقی نمانده و پس از اتمام این پنجره، یکی از این سه سناریو برای بارسلونا پیش خواهد آمد: اولین و خوشبینانه‌ترین سناریو، آماده‌سازی یک تیم رقابتی برای هانسی فلیک با تقویت پست‌های مورد نیاز او است که البته کمترین احتمال را دارد. دومین سناریو، آتش‌بازی مجدد لاپورتا در روز ددلاین است؛ کاری که او فصل پیش هم انجام داد و معایب خاص خودش را دارد. سناریوی سوم که البته هیچ یک از هواداران بارسلونا دوست ندارند آن را تجربه کنند، این است که پنجره بدون جذب بازیکنان باکیفیت یا با خریدهای اشتباه به اتمام برسد. لاپورتا کمتر از چهار هفته‌ی دیگر وقت دارد تا نشان دهد یک مدیر قابل اطمینان برای بارسلونا است یا نه.
یک پاسخ