حساس‌ترین بازی هفته در استادیوم اتحاد بین منچستر سیتی و آرسنال در حالی اتفاق افتاد که منچستر سیتی به دنبال ادامه‌ی پیروزی‌های پیاپی خود در لیگ برتر بود و آرسنال سعی داشت با برتری در این بازی به صدر جدول صعود کند.
۱. گواردیولا در این بازی برای اولین بار در این فصل با ترکیب چهار دفاعه به میدان رفته و کایل واکر را به جای ریکو لوییس به میدان فرستاد تا توان دفاعی تیمش را افزایش دهد. همچنین علی‌رغم اینکه بعد از مصدویت کوین دیبروینه برابر اینتر، پپ گفته بود که تعویض او از روی احتیاط بود و او به بازی با آرسنال خواهد رسید، ولی نام کوین حتی در لیست ۱۸ نفره‌ی بازی هم نبود و او بازی را از روی سکوها دنبال می‌کرد. ایلکای گوندوغان به جای دیبروینه بازی را در ترکیب اصلی آغاز کرد.
میکل آرتتا هم تیم خود را با چند تغییر نسبت به هفته‌ی قبل وارد میدان کرد. او با نیمکت‌نشین کردن بن وایت، تیمبر را به سمت راست برده و از کالافیوری در سمت چپ استفاده کرد. توانایی تیمبر در بازی در هر دو جناح زمین چیزی است که به آرتتا این اجازه را می‌دهد متناسب با بازی جای تیمبر را در ترکیب اولیه تغییر دهد و با این کار از داشته‌های خود در خط دفاع بیشترین استفاده را ببرد.
گرچه آرتتا در بازی وسط هفته برابر آتالانتا برای جایگزینی اودگاردِ مصدوم هاورتز را به خط هافبک آورده بود و نقشی مشابه آنچه در آغاز فصل قبل داشت به او داده بود، اما در این بازی تصمیم گرفت برای انسجام بیشتر دفاعی برابر تیم خطرناک سیتی، با ترکیب ۲-۴-۴ و با هاورتز و تروسارد به عنوان دو بازیکن خط حمله به میدان برود. مارتینلی و ساکا در دو سوی میدان وظیفه‌ی عرض دادن به خط هافبک آرسنال را داشتند.
۲. همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، آرسنال مانند سال پیش نقشه‌ای تدافعی را برای بازی در اتحاد پیش گرفت و قصد پرس سنگین در زمین سیتی را نداشت. تیم آرتتا با تجمع زیاد در پشت محوطه و کمی جلوتر از خط دفاع سعی داشت در بازی‌سازی سیتی ایجاد اخلال کند و هر دو مدافع وسط این تیم مانند بازیهای گذشته مامور مهار هالند بودند. سالیبا و گابریل در بیشتر مواقع بازی این کار را به نحو احسن انجام دادند؛ البته به جز ابتدای بازی که هالند و ساویو از اشتباه وحشتناک و فضای بسیار زیاد ایجاد شده بین آنها وقتی هنوز در جو بازی قرار نگرفته بودند، استفاده کردند و گل اول سیتی را به ثمر رساندند.
۳. سیتی به مانند همیشه بسیار بالا بازی کرد و آرسنالی‌ها اکثر حملات خود را توسط مارتینلی از سمت چپ و پشت سر واکرِ جلو کشیده انجام می‌دادند تا او بتواند با فرارهای به موقع و پاس‌های کاتبک آرسنالی‌ها را صاحب موقعیت گل‌زنی کند. نکته‌ی دیگری که در حملات آرسنال به چشم آمد، کرنرهای تمرین شده‌ی این تیم بود که البته قبلا هم چند باری استفاده از آن دیده شده بود. آنها با تجمع زیاد در محوطه‌ی شش قدم سیتی، بعد از ضربه به توپ با کور کردن و محدود کردن حرکت دروازه‌بان شانس گل‌زنی خود را بسیار افزایش می‌دهند؛ گرچه برخی معتقدند این نوع حرکات روی دروازه‌بان باید خطا اعلام شود، ولی در هر صورت آنها گل دوم خود را در دومین تلاش خود برای اجرای کرنر به این شکل به ثمر رساندند که البته نباید از اشتباه کایل واکر در یارگیری حین به ثمر رسیدن گل چشم‌پوشی کرد.
۴. بازی از همان ثانیه ۱۵، بعد از برخورد هاورتز و رودری خبر از یک نبرد پرتنش می‌داد. بازیکنان آرسنال با خطاهای کوچک زیاد در میانه‌ی میدان سعی در شروع یک بازی روانی با بازیکنان سیتی داشتند که در آخر ولی مانند دفعات قبلی نشان دادند توانایی زیادی در انجام این نوع بازی ندارند و پس از گرفتن کارت زردهای زیاد و بی‌مورد سر آخر در پایان نیمه‌ی اول با اشتباه بچگانه‌ی تروسارد ۱۰ نفره شدند تا خود را در وسط جهنم ببیند. این بسیار مهم است که اگر تیم شما قصد دارد بازی روانی ایجاد کند، بازیکنان بتوانند تسلط کافی روی واکنش‌های خودشان داشته باشند تا تیم خودی قربانی این استراتژی نشود!
۵. تعویض‌های هر دو تیم بیشتر از روی اجبار بود. آرسنال بعد از اخراج تروسارد، با شروع نیمه‌ی دوم بن وایت را به بازی فرستاد تا دفاع خود را در برابر فشار وحشتناکی که قرار بود سیتی در ادامه‌ی بازی به آنها بیاورد، مستحکم‌تر کند به طوری که اکثر دقایق نیمه‌ی دوم را به صورت ۰-۴-۵ بازی کرد. فشردگی بلاک دفاعی آرسنال در این نیمه به حدی بود که گاهی فاصله‌ی میان دو خط ۵ و ۴ نفره‌ی دفاع و حمله به سختی قابل‌تشخیص بود. بعد از آن هم با مصدویت کالافیوری آرتتا مجبور به تعویض او با جیکوب کیویر در اواسط نیمه‌ی دوم شد.
منچستر سیتی نیز خیلی زود و در دقیقه‌ی ۲۱ با مصدومیت رودری مجبور شد کواچیچ را به میدان بفرستد و با توجه به تغییر تاکتیک بازی آرسنال در نیمه‌ی دوم و احتیاج مبرم آنها به خلاقیت به جای سرعت، گواردیولا فیل فودن و جک گریلیش را به جای ساویو و دوکو به زمین بازی فرستاد. همچنین به خاطر عقب‌نشینی مفرط آرسنال، گواردیولا دیگر نیازی به نفرات بیشتر در خط دفاع نمی‌دید و در اواخر بازی با تعویض استونز به جای واکر، دوباره به سیستم ۱-۴-۲-۳ برگشت. این تعویض موثرترین تعویض گواردیولا بود که سرانجام نیز گل مساوی را برای این تیم به ارمغان آورد.
۶. ستاره‌ی آرسنال اما مثل بیشتر بازیهای چند وقت اخیر، داوید رایا بود که علی‌رغم دریافت ۲ گل با ۹ سیو که ۶تای آن مربوط به شوت‌های داخل محوطه بود، با اختلاف بهترین بازیکن این تیم بود تا در فاصله‌ی چهار روز دو بار ناجی توپ‌چی‌ها شود و خیال آنها را بعد از سالها از داشتن یک دروازه‌بان سطح اول جهانی راحت کند.
۷. آرتتا نشان داد نقاط ضعف پپ و سیتی را به خوبی می‌داند و حتی با وجود ۱۰ نفره شدن، تنها با گل دقیقه‌ی ۹۷ سه امتیاز بازی را از دست داد. آنها امسال خود را مدعی‌تر از همیشه نشان داده‌اند. به پپ گواردیولا نیز برای بار دوم در چهار روز اخیر یادآوری شد گرچه تیمش بازی خوبی ارایه می‌دهد، ولی با گذشت سالها همچنان مقابل تیم‌هایی که دست به بازی دفاعی همراه با ضدحملات فکر شده می‌زنند، به مشکل اساسی می‌خورد و باید چاره‌ای برای این‌گونه بازی‌ها بیاندیشد.