آنالیز تاکتیکی: بایر لورکوزن – لایپزیش

در دومین هفته‌ی بوندسلیگا مدافع عنوان قهرمانی میزبان شاگردان مارکو روزه بود. شگفتی خاصی نه در ترکیب تیم‌ها و نه در سلطه‌ی قهرمان بر ریتم و جریان  بازی دیده نشد، با این حال،‌ در پایان بازی این سرمربی سابق بروسیا دورتموند بود که در سکوهای ورزشگاه در کنار آنالیزور ویدیویی شاهد سقوط رکورد شکست ناپذیری بایرلورکوزن در رقابت های داخلی بود. مارکو روزه کسی بود که سرانجام به رکورد طولانی ژابی آلونسو پایان داد و این بار معجزه‌ی وقت‌های تلف‌شده هم در کار نبود.

ژابی آلونسو با همان چیدمان همیشگی شاگردان خود را روانه‌ی میدان کرده بود. در درون دروازه، با بیماری هرادسکی،‌ فرصت به ماتی کوار ۲۴ ساله رسید. در خط دفاعی سه نفره، پیرو هینکاپیه، جاناتان تاه و ادموند تپسوبا قرار گرفتند. الکس گارسیا خرید جدید لورکوزن از جیرونا و گرانیت ژاکا در مرکز عهده‌دار بازی‌سازی تیم شدند. گریمالدو و فریمپونگ با وجود قرارگیری در پست وینگ‌بک،‌ مثل همیشه در ایجاد برتری عددی در میانه‌ی میدان به بازیکنان میانی تیم خود کمک می‌کردند. فلورین ویرتز و مارتین تریر پشت مهاجم در نیم فضاها به تهدید مدافعین لایپزیش ‌می‌پرداختند و ویکتور بونیفیس در قلب خط حمله آماده‌ی رویارویی با دروازه حریف بود.

در طرف مقابل اما برخلاف انتظارات،‌ خبری از آرایش ۲-۲-۲-۴ همیشگی مارکو روزه نبود. روزه دریافته بود که شکست دادن تیمی که هیچ یک از ۳۴ جدال فصل پیش را واگذار نکرده، نیازمند تغییراتی آشکار است. آن‌ها از آتالانتا الهام گرفتند و با تصویر آینه‌ای آرایش لورکوزن پا به میدان گذاشتند.‌ پیتر گولاچی درون چارچوب دروازه‌ی لایپزیش قرار گرفت. کلاسترمن، بیتشیابو و لوکبای پا به توپ در خط دفاعی، کوین کمپل به همراه آمادو حیدرا در محور دوگانه و دیوید رائوم و بنجامین هنریکس در عرض زمین قرار گرفتند تا خط حمله‌ای شامل ژاوی سیمونز و بنجامین شسکو در نیم‌فضا و لوئیس اوپندا در در مرکز به تهدید دروازه‌ی قهرمانان بپردازد.

بازی با فشار فعال تیم میهمان جهت خنثی کردن ریتم بازی لورکوزن آغاز شد. کوین کمپل و حیدرا شدیدا هافبک‌های میانی لورکوزن را دنبال می‌کردند تا حفره‌ای در مرکز زمین به بازی‌سازهای میانی حریف ندهند. با توجه به حضور گریمالدو و ویرتز که از قابلیت ویژه‌ای برای عبور توپ در فضاهای تنگ برخوردارند، تمرکز شاگردان ژابی آلونسو روی پیش‌روی از سمت چپ و ایجاد اورلودهای موثر در این ناحیه از زمین بود.

همچنین ضعف کلاسترمن در دوئل‌های هوایی،‌ گزینه‌ی ویژه‌ای برای ارسال‌های بلند به مقصد ویکتور بونیفیس ایجاد می کرد. مهاجم نیجریه‌ای،‌ بارها با شیفت‌های به موقع به سمت چپ باعث عقب ماندن مدافعین لایپزیش و آزادی عمل بیشتر گریمالدو و فلورین ویرتز در فاز انتقال شد. در صحنه‌ی گل اول بایر لورکوزن، اشتباه فاحش کلاسترمن در دوئل هوایی با ویرتز باعث ایجاد موقعیت برای فریمپونگ و نهایتا باز شدن دروازه‌ی پیتر گولاچی شد.

گرچه اعمال فشار فعال روی بازی‌سازهای میانی مقابل تیمی مانند لورکوزن،‌ امری حیاتی و ارزشمند است، اما مادامی که این امر باعث ایجاد فضا در بین خطوط مهره‌های شما شود، بازیکنانی بسیار خطرناک آماده‌ی گزیدن خط دفاعی رقیب در فضاها پرسه می‌زنند. در دقیقه‌ی ۴۵ بازی،‌ پس از شیفت کردن بازی از چپ به راست توسط فلورین ویرتز عقب کشیده و تپسوبا در میانه‌ی زمین لایپزیش، توپ را به ژاکا می‌سپارد. کوین کمپل به سرعت برای محدود کردن هافبک سوئیسی به جلو حرکت می‌کند و فلورین ویرتز با مشغول کردن لوکبا، فضای ورود گریمالدو به میانه‌ی زمین را فراهم می‌کند. مدافع اسپانیایی در بین خطوط لایپزیش صاحب توپ شده و آن را به تریر در پشت خط دفاع می‌سپرد و به واسطه‌ی چرخه‌ای از اتفاقات درون محوطه جریمه، نهایتا الکس گریمالدو برای دومین بار دروازه‌ی مهمان را باز می‌کند. هیچ چیز برخلاف انتظارات پیش نرفته و اگر زمان‌های از دست رفته‌ای چون مصدومیت حیدرا در برخورد با بونیفیس و کارت زردهای متوالی مارکو روزه و اخراج وی از کنار زمین نبود، کسی از اختلاف دو گله‌ی دو تیم متعجب نمی‌شد. اما بازی زیبا روایت متفاوتی را برای هواداران صبور خود در نظر گرفته بود.

اگر بخواهیم شرحی برای بازگشت لایپزیش به این بازی بنویسیم، نبوغ فردی در جایگاهی بسیار بالاتر از تغییرات تاکتیکی سفیدپوشان قرار خواهد گرفت. این امر به خصوص در مورد مهاجم این تیم، لوئیس اوپندا، مهاجمی که از ۰.۱۴ متوسط شاخص گل (xG) موفق به ثبت دو گل شد،‌ صدق می‌کند. بدون شک او و کوین کمپل ستاره‌های نخستین شکست مدافع عنوان قهرمانی در لیگ هستند.

لایپزیش نسبت به میزبان، رویکرد مستقیم‌تری به بازی‌سازی و خلق موقعیت داشت. با قرارگیری کوین کمپل در بین مدافع میانی سمت چپ، لوکبا و بیتشیابو در مرکز، امکان صاحب توپ کردن سه مهاجم با پاس‌های مستقیم و یا به وسیله‌ی فرارهای پا به توپ کاستلو لوکبا فراهم بود. تسلط این مدافع ۲۱ ساله،‌  در بازی پا به توپ، قابلیت ویژه‌ای برای تیم مارکو روزه به ارمغان می‌آورد: پیشروی از نیم‌فضا و ارسال پاس‌های بلند از این منطقه.

در حالی که مارکو روزه،‌ سکوها را پیش از گل دوم رقیب ترک کرده بود (به دلیل اخراج شدن)، کوین کمپل توپ را در میانه‌ی میدان به ژاوی سیمونز می‌سپارد و خود به محوطه‌ی جریمه اضافه می‌شود. با وجود برتری پنج نفره‌ی مدافعین میزبان در مقابل چهار مهاجم، هافبک ۳۳ ساله آزادانه خود را به ارسال بنجامین هنریکس می‌رساند و یکی از گل‌ها را جبران می‌کند.

با آغاز نیمه دوم،‌ فشار بازی لایپزیش شدت گرفت. سایوالد – که پس از مصدومیت حیدرا در دقیقه‌ی ۱۵ جایگزین او شده بود – و کمپل به بازیکنان میانی حریف فشار می‌آوردند و مدافعان گرچه در غیاب حامیان میانی خود چالش‌های دشواری در مقابل ستاره‌های لورکوزن داشتند، اما با رویکرد محافظه‌کارانه‌ی وینگ‌بک‌های مهمان در نیمه‌ی دوم، مقابله با این چالش‌ها امکان‌پذیر به نظر می‌رسید.

افت فیزیکی شاگردان ژابی آلونسو در نیمه‌ی دوم مشهود بود و در این نقطه است که داشتن آرایشی مشابه رقیب به تیم فرصت برتری یافتن می‌دهد. با شکست پرس نفر به نفر تیم میزبان، سایوالد در میانه‌ی زمین با فضایی فراوان صاحب توپ شد. با کمک بنجامین شسکو، اوپندا در زاویه‌ای دشوار صاحب موقعیت شد و با ضربه‌ای دقیق توپ را از بین پاهای کوار عبور داد. همه چیز برابر شده بود!

ریتم کند بازی پس از گل مساوی لایپزیش،‌ برخلاف چیزی که از تیم‌های بوندسلیگا و به خصوص بایر لورکوزن انتظار داریم، اثبات‌کننده‌ی مشکلات فیزیکی بازیکنان دو تیم بود. در دقیقه‌ی ۷۴ بازی جرمی فریمپونگ از فرط خستگی به روی زمین دراز کشید و از سرمربی خود درخواست تعویض کرد!

دو دقیقه پس از تعویض‌ها، بار دیگر یارگیری شاگردان آلونسو با شکست مواجه می‌شود. بازیکنان لایپزیش بدون کوچکترین مزاحمتی در فضا صاحب توپ می‌شوند و سکانس هجومی تیم خود را چند فریم به جلو هدایت می‌کنند. در مقابلِ تپسوبا، توپ بار دیگر به مهاجم بلژیکی می‌رسد و اوپندا برای بار دوم با ضربه‌ای دقیق و پر قدرت از پشت محوطه‌ی جریمه قهرمان بوندسلیگا را برای اولین بار در این مسابقه مهیج، شکست می‌دهد.

ده دقیقه به پایان بازی مانده و به نظر می‌رسد هیچکس نمی‌خواهد تا لحظه‌ی شنیدن سوت پایان بازی، شکست لورکوزن در خانه را باور کند. ناتان تلا، پاتریک شیک و امینه عدلی تنها دقایقی پیش از گل سوم لایپزیش به زمین آمدند. آرتور جای تپسوبا به زمین می‌آید تا مدافع ۲۵ ساله پیش از دریافت کارت زرد دوم برای دیدار دشوار خارج از خانه مقابل هوفنهایم، حفظ شود. توپ‌ها پشت سر هم به روی دروازه‌ی شاگردان مارکو روزه ارسال می‌شوند، اما گولاچی و مدافعین هوشیارانه تمامی آنها را دفع می‌کنند.

با شنیده شدن سوت پایان بازی، الکس گریمالدو، ستاره‌ی درخشان لورکوزن در این جدال با ناامیدی به روی زمین دراز کشید و سایر شاگردان آلونسو نیز وضعیت بهتری نداشتند. بالاخره لورکوزن شکست خورد!

آنها اما همچنان خطرناک‌ترین باشگاه آلمان هستند و فیفا دی (FIFA Day) فرصت مطلوبی برای هضم پایان ۳۵ بازی شکست‌ناپذیری قهرمانانه‌ی لورکوزن خواهد بود. آنچه می‌تواند نگران کننده باشد، ناآمادگی فیزیکی و عمق کم ترکیب تیم برای حفظ سبک بازی پرفشار این تیم در فصل طولانی پیش رو است. باید توجه داشت که برخلاف فصل پیش در این فصل لورکوزن در لیگ قهرمانان اروپا بازی می‌کند، آن هم با فرمت جدید که تعداد بازی‌های بیشتری نسبت به گذشته دارد.

با درخشش لویس اوپندا، لایپزیش علی‌رغم موقعیت‌های کمتر گلزنی، موفق شد مهر پایان روند شکست‌ناپذیری مدافع عنوان قهرمانی را به نام خود ثبت کند. شکست دادن تیم ژابی آلونسو نیازمند عملکرد فوق‌العاده‌ی فردی و تاکتیکی است که در انطباق‌پذیری شاگردان مارکو روزه با آرایش نه چندان رایج آن‌ها در دیدار شنبه مشهود بود. همان‌طور که مارکو روزه در کنفرانس خبری پس از بازی اشاره کرد، آن‌ها باید به تسلط بیشتری با توپ دست یابند که خریدهایی چون لوتشارل گیرترویدا و آرتور فرمیرن تلاش باشگاه در بهبود این موارد را نشان می‌دهد. باید دید در بازی‌های پیش رو خط هافبک شاگردان روزه دچار چه تغییراتی خواهد شد.