۲۴ آگوست ۲۰۲۴، استادیوم مونتجویک بارسلون
هفت ماه پس از حذف بلوگرانا توسط شاگردان ارنستو والورده از رقابت‌های کوپا دل ری در فصل ۲۴-۲۰۲۳، این دو تیم در هفته‌ی دوم لالیگا برابر هم قرار گرفته‌اند. در این بازی هم گلزنی یامال و لواندوفسکی به کار کاتالان‌ها آمد، با این تفاوت که این بار خبری از بازگشت شیرهای باسک نبود. سرمربی سابق بارسلونا، همچنان در کسب اولین سه امتیاز لیگ ناکام ماند.
ایلکای گوندوغان در حال بستن چمدان‌های خود برای بازگشت به خانه، از لیست بارسلونا کنار گذاشته شده است؛ حتی پس پس از قربانی‌های فراوان برای جذب دنی اولمو، مهاجم سابق آکادمی، همچنان نامی از او در ترکیب به چشم نمی‌خورد. بازگشت نیکو ویلیامز آرزوی دست‌نیافتنی آبی اناری‌ها، به ترکیب بیلبائو، الکس برنگر را به دیگر گوشه‌ی زمین فرستاده تا نیکو رقصیدن در برابر ژولز کونده‌ی فرانسوی را با آوای خشن زالاپارتا [1] شخصا بر عهده گیرد. ماموریت فلیک و شاگردان آسان به نظر نمی‌رسد.
ترکیب بارسلونا
برای میزبان، کاپیتان مارک آندره ترشتگن درون چارچوب دروازه قرار گرفته بود. در خط دفاع ژولز کونده، پائو کوبارسی، اینیگو مارتینز و الکس بالده – که چندان طاقت ماندن در ساختار چهار نفره‌ی خط دفاعی را نداشتند -، سنگربان آلمانی را همراهی می‌کردند. پدری و برنال نیز با حضور افتخاری و مقطعی رافینیا در هنگام پرس‌شکنی، خط هافبک را تشکیل می‌دادند. فران تورس و لامین یامال با کمک نفوذهای بالده به زمین عرض می‌دادند تا لواندوفسکی با حمایت رافینیا در نوک خط حمله قرار گیرد.
ترکیب اتلتیک
در سوی دیگر، در غیاب اونای سیمون، الکس پدیا درون دروازه‌ی اتلتیک بیلبائو قرار گرفته بود. یرای آلوارز همچنان با تداوم مصدومیت آیتور پاردس، فرصت تشکیل زوج دفاعی باسکی‌ها را در کنار ویویان در اختیار داشت و اینیگو لکوئه و یوری برچیچه در کناره‌ها آنها را حمایت می‌کردند. پرادوس و وسگا محور دوگانه‌ی خط میانی را تشکیل می‌دادند تا با انتقال اینیاکی ویلیامز به پست مهاجم هدف، الکس برنگر و نیکو ویلیامز در مقابل فول‌بک‌های بارسلونا صف‌آرایی کنند. اویهان سانست نیز در پست شماره‌ی ده قرار گرفته بود.
با پیوستن سانست به اینیاکی ویلیامز، بیلبائو در عدم مالکیت با تغییر به آرایش ۲-۴-۴ سعی در حفظ فشردگی عمودی و جلوگیری از صاحب توپ شدن برنال و پدری داشت و شاگردان ارنستو والورده در نیمه‌ی اول، پرس کارآمدی را به نمایش گذاشتند.
همان طور که در تصویر زیر مشاهده می‌شود، یکی از برنامه‌های بارسا برای پیشروی، استفاده از کناره‌ها با حرکات هماهنگ مدافعان کناری و وینگرها بود.
اما اتلتیک بیلبائوی ارنستو والورده مهارتی مثال‌زدنی برای مهار پیشروی حریف از کناره‌ها دارد. با وجود غیبت لوییز ری گالارتا، محور دوگانه‌ی قهرمان کوپا دل ری با جابجایی‌های به موقع و با حمایت فولبک و وینگر خودی، پیشروی را برای مدافع پیش‌تاخته‌ی اسپانیایی بسیار دشوار می‌کرد. بنابراین بارسا ناچار به انتقال توپ از مرکز زمین روی آورد.
کلید پیشروی بارسا، انتقال توپ به فضای بین خط دفاع و هافبک بیلبائو بود. در حالت عادی، این عمل با پوشش مناسب خط میانی باسکی‌ها ناممکن به نظر می‌رسید. اما شاگردان فلیک از تمایل اتلتیک به پرس در زمین حریف آگاه بودند و با عقب کشیدن خط هافبک خود، بارها فضای مورد نیاز را برای پیشروی مرکزی از طریق تله‌ی پرس فراهم کردند.
با این حال، میزبان از انتقال‌های سریع بیلبائو در امان نبود. در یکی از ضدحملات خطرناک اتلتیک، کاتبک رافینیا توسط یرای آلوارز قطع شد. برنگر که برای دریافت توپ در موقعیت قرار داشت، به محض دریافت توپ، نیکو ویلیامز را در سمت چپ صاحب توپ کرد تا تنها حضور به موقع ژولز کونده مانع از باز شدن دروازه‌ی ترشتگن شود.
بیشتر امید بیلبائو به همین ضدحملات برق‌آسا بود. شاید همین موضوع تا حد زیادی دلیل نیمکت‌نشینی گوروزتا و حضور اینیاکی ویلیامز در نوک خط حمله را توضیح می‌داد.
همانند اولین بازی رسمی بارسلونای فلیک، لواندوفسکی و رافینیا مامور مهار محور دوگانه‌ی خط میانی رقیب بودند تا فران تورس و لامین یامال، به قطع ارتباط بین مدافعین میانی و فولبک‌ها مشغول شوند. با عقب نشستن مدافعین کناری و عدم شرکت آنها در پرسینگ، شاید اتلتیک بیلبائو فرصت خوبی برای پیش بردن توپ از کناره‌های زمین در اختیار می‌داشت، اما انتخاب آنها ارسال‌های بلند به مقصد اینیاکی ویلیامز بود.
شدت بالای پرس به قدری در وجوه بازی باسکی ها پررنگ است که در شبی مانند جدال در مونتجویک، ضعف جسمانی این تیم برای مختل کردن بازی حریف، انگشت اتهام ما را به سوی تاکتیک‌های والورده می‌برد.
افت بدنی بازیکنان مهمان در این بازی آشکار بود و شاید برای ماه آگوست این وضعیت مقداری طبیعی باشد. ناکارآمدی تلاش‌های ویلیامز و سانست برای پوشش برنال در نیمه‌ی دوم، نمونه‌ای از تفاوتی است که در انفعال پرسینگ اتلتیک مشاهده می‌شود.
بارسلونا عملکردی نزدیک به «بی‌نقص» در همه فازهای بازی به نمایش گذاشت. آنها خلاقیت بسیاری در پیش بردن توپ از طریق ارسال‌های بلند و کارهای ترکیبی روی زمین نشان دادند. رافینیا در پست جدید درخشان ظاهر شد، پدری ارزش واقعی خود را پس از بازگشت از مصدومیت اثبات کرد و لواندوفسکی در حال احیای خود زیر نظر مربی آلمانی است!
همان‌طور که گفته شد والورده همچنان در کسب اولین پیروزی لالیگا ناکام مانده است. شادابی فصل پیش هنوز به اردوی بیلبائو بازنگشته و آنها همچنان با مصدومیت‌هایی کلیدی دست و پنجه نرم می‌کنند. آنچه واضح است این است که ارنستو والورده باید سر و سامانی به تیم خود بدهد تا قبل از آن که دیر شود، خود را در میان پیشتازان لالیگا ببیند.
[1] ساز کوبه‌ای کهن باسکی‌ها که پیش از مسابقات مهم در سن مامس نواخته می‌شود.